چندی است خسته از سکوت و نخوت محیط تحصیل و بیزار از این همه هیاهوی بی ثمر در جستجوی سنگ صبوری بودم از برای حرفهای دل و در میان افراد حقیقی! و در دنیای سرا پا حقایق تلخ نیافتم کسی را که گوش به حرف دل دلمرده ام بسپارد. پس با خود گفتم سخن را در دنیای مجازی بگویم تا شاید چون تویی که آزاده ای و سخاوتمند خریدار سخنان بی خریدارم باشی.
پس بیا تو و با ما باش تا در صفحه ای مجازی از دنیای مجازی با هم از حقایق تلخی که محاطمان کرده اند بگریزیم و دقایقی به حرف دل هم گوش بسپاریم . چرا که:
«آسمان رشک برد بهر زمینی که در او بهر صحبت دو نفر یک دو نفس جمع شوند»
